لقمه حلال
امام باقر علیه السلام فرمود:
((هیچ انسانی نیست مگر آن که خداوند برای او رزق حلال مقرر فرموده است .))(1)
و فی وصیایا لقمان لابنه :
و اءلزم القناعة و الرضا بما قسم الله و ان السارق اذا سرق حبسه الله من رزقه و کان علیه اثمه و لو صبر لنال ذلک و جاءه من وجه ؛(2)
در وصایای حضرت لقمان به فرزندش آمده است که :
((همواره ملازم قناعت و راضی به تفسیم خداوند باش . دزد وقتی مرتکب سرقت می شود، خداوند از رزق او می کاهد و گناه دزدی به عهده اش می ماند. اگر صبر می کرد و دزدی نمی نمود، همان مقدار، از راه مشروع به وی می رسید.))
دخل علی علیه السلام المسجد و قال لرجل : اءمسک علی بغلتی فخلع لجامها و ذهب فخرج علی علیه السلام بعد ما قضی صلاته و بیده درهمان لیدفعهما الیه مکافاءة له فوجد البغلة عطلا فدفع الی اءحد غلمانه الدرهمین لیشتری بهما لجاما فصادف الغلام اللجام المسروق فی السوق قد باعه الرجل بدرهمین فاءخذه بالدرهمین و عاد الی مولاه فقال علی علیه السلام : ان العبد لیحرم نفسه الرزق الحلال بترک الصبر و لا یزاد علی ما قدر له .(3)
((علی علیه السلام در رهگذر به مسجدی رسید. از قاطر پیاده شد که به داخل مسجد برود، مردی در آن جا بود، قاطر را به او سپرد و وارد مسجد گردید. آن مرد لجام قاطر را درآورد و با خود برد.
امام علیه السلام در مسجد نماز گذارد، دو درهم در دست گرفته بود تا اجرت آن مرد را بدهد. موقعی که آمد، دید که قاطر بدون نگهبان و بی لجام است . دو درهم را به یک شخصی داد که برود و یک افسار بخرد.
او در بازار آمد، لجام قاطر را در دکانی دید که مرد سارق آن را به دو درهم فروخته بود. فرستاده علی علیه السلام آن را به دو درهم خرید و نزد مولای خود برگشت و جریان را به عرض حضرت رساند.
امام علیه السلام فرمود: آدمی با بی صبری ، خود را از رزق حلال محروم می نماید و چیزی بیشتر از آن چه مقرر است ، به وی نمی رسد.
خلاصه در اسلام رزق حلال اهمیت بسیار دارد و مسلمان موظف است این امر را درباره خود و درباره کسانی که نفقه آنها بر وی واجب است ، رعایت نماید و حداقل از غذایی استفاده کند که در پیشگاه الهی مورد مؤ اخذه قرار نگیرد.
مردی می گوید:
در محضر امام صادق علیه السلام بودیم . شخصی در حضور امام علیه السلام دعا کرد که : بار الها! به من رزق طیب روزی فرما!
حضرت فرمود: چه درخواست دور از اجابتی ! این غذای پیامبران است . از خداوند رزقی را بخواه که در قیامت تو را برای آن رزق عذاب ننماید.(4)
1- میزان الحکمه ، ج 4، ص 123.
2- سفینة البحار، ج 1، ص 518.
3- میزان الحکمه ، ج 4، ص 123.
4- شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق ، ج 3، ص 142. سفینة البحار، ج 1، ص 518.
آرام آرام !
امام صادق علیه السلام در روایت مفصلی که اختلاف درجات مردم را در شناخت های معنوی بیان نموده ، قضیه ای را شرح داده که خلاصه اش این است :
((مرد مسلمانی همسایه ای نصرانی داشت . با او از اسلام سخن گفت و مزایای این دین مقدس را برای او بیان نمود. مرد نصرانی دعوت او را اجابت کرد و اسلام را پذیرفت .
نیمه شب فرا رسید. مرد مسلمان در خانه تازه مسلمان را کوبید. صاحب خانه گفت : ((کیستی ؟)) گفت : ((من فلانی هستم .)) پرسید: ((کاری داری ؟)) پاسخ داد: ((برخیز وضو بگیرد، لباس در بر کن تا با هم برای نماز برویم !))
مرد تازه مسلمان وضو گرفت ، لباس پوشید با او به مسجد رفت . دو نفری نماز خواندند تا سپیده صبح دمید آنگاه نماز صبح خواندند، آنقدر ماندند تا هوا کاملا روشن شد. تازه مسلمان به پا خواست که به منزل برود. مرد مسلمان گفت : ((کجا می روی ؟ روز کوتاه است و فاصله تا ظهر کم !)) او را نشانید تا نماز ظهر را خواند.
باز گفت : ((فاصله تا نماز عصر کم است .)) او را نگاه داشت تا نماز عصر را هم در وقت فضیلت خواند.))
تازه مسلمان به پا خواست که به منزل برود. به او گفت : ((الان اواخر روز است ، او را نگاه داشت تا نماز مغرب را خواند.))
باز تازه مسلمان برخاست که به منزل برود، به وی گفت : ((فقط یک نماز باقی مانده و آن نماز عشا است !))
او را نگاه داشت تا وقت فضیلت نماز عشا رسید، نماز عشا را هم خواند و سپس از هم جدا شدند.
نیمه شب فرا رسید، مجددا مسلمان ، در خانه تازه مسلمان را کوبید.
صاحبخانه گفت : ((برخیز وضو بگیر، لباس بپوش ، با من برای نماز بیا!))
تازه مسلمان گفت : ((برو برای این دین کسی را پیدا کن که از من فارغ البال تر باشد، من کم بضاعتم و عائله دار!))
امام علیه السلام فرمود:
اءدخله فی شی ء اءخرجه منه ؛(1)
((این مرد مسلمان ، زحمت کشید و او را از نصرانیت و ضلالت به اسلام آورد و دوباره با اعمال نادرست خود، به نصرانیتش برگرداند.))
1- الکافی ، ج 2، ص 43.
چهار سخن ازچهارصد پیامبر
عَن وَصایا لُقمانَ علیه السلام لاِبنِهِ : ... یا بُنَیَّ ، اِعلَم أنّی خَدَمتُ أربَعَمِئَةِ نَبِیٍّ ، وأخَذتُ مِن کَلامِهِم أربَعَ کَلِماتٍ ، وهِیَ : إذا کُنتَ فِی الصَّلاةِ فَاحفَظ قَلبَکَ ، وإذا کُنتَ عَلَی المائِدَةِ فَاحفَظ حَلقَکَ ، وإذا کُنتَ فی بَیتِ الغَیرِ فَاحفَظ عَینَکَ ، وإذا کُنتَ بَینَ الخَلقِ فَاحفَظ لِسانَکَ .
المواعظ العددیة ـ از جمله سفارش های لقمان علیه السلام به پسرش ـ : پسرم! بدان که به چهارصد پیغمبر ، خدمت کرده ام و از میان سخنان آنان ، چهار سخن را دریافته ام ، که چنین اند : هر گاه در نماز بودی ، دلت را حفظ کن ، و هر گاه سر سفره بودی ، گلویت را نگه دار، و هر گاه در خانه دیگری بودی ، چشمت را نگه دار، و هر گاه در میان مردم بودی ، زبانت را نگه دار.
منبع: المواعظ العددیة
صحبت کردن قبر با انسان
اَلْقَبْرُ یُنادِی کُلُّ یَوْمٍ بِخَمْسَ کَلَماتٌ
قبر در هر روز پنج کلمه را فریاد میزند
1- اَنا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلوا اِلیَّ اَنیساً
من خانه تنهاییم پس با خود انیس و مونسی به سوی من آورید.( تلاوت قرآن)
2- اَنا بَیْتُ الْظُّلْمَه فَاحْمِلوا اِلیَّ سِراجاً
من خانه تاریکی هستم پس با خودتان چراغی به سوی من آورید.(نافله شب)
3- اَنا بَیْتُ التُرابْ فَاحْمِلوا اِلیَّ فِراشاً
من خانه خاکیی هستم پس با خودتان فرشی به سوی من بیاورید.(عمل صالح)
4-اَنا بَیْتُ الْعِقابْ فَاحْمِلوا اِلیَّ تَرْیاقاً
من خانه گزندگان هستم پس با خودتان پادزهری به سوی من بیاورید( لااله الا الله و محمد رسول الله و علی ولی الله)
5- اَنا بَیْتُ الْفَقْرْ فَاحْمِلوا اِلیَّ کَنْزاً
من خانه فقر هستم پس با خودتان گنجی به سوی من بیاورید(صدقه)
